آرام باش

آرام باش. اتفاقی نیوفتاده است. این خاطرات تلخ هستند، برای هر کسی. خودت هم احتمالا از این‌ها داری، فقط جنسشان با من فرق دارد. دنیا همین است. پاک نیست، کامل نیست، آسایش نیست. این چیزی نیست که تو بتوانی تغییرش بدهی به تنهایی و جای ترسی هم نیست. مثل این است که از ترس و نگرانی تکان نخوری مبادا حادثه‌ای برایت پیش بیاید. نمی‌شود که. آن مدینه فاضله‌ای که باید باشد احتمالا با حضور موعود تا حدود زیادی محقق شود. اما به هرحال این دنیا آن چیزی نیست که ذات بشر بخواهد. کافی نیست. به هرحال ناامنی دارد، سلب آرامش دارد.

   تو فقط می‌توانی خوب باشی. مقابل امثال آن نامرد، مرد باشی. حواست باشد به آدم‌ها. به دخترهای در خود مچاله شده و اشک گوشه چشمی که مورد تهاجم‌اند. من هم می‌توانم محکم باشم، مقاوم باشم. همه توانم را بگذارم و بایستم جلوی امثال آن نامرد. این همه توان ماست.

   نباید اینطور بشوی. آن‌وقت سخت می‌شود برای من گفتن.