روزانه نویسی: ثبت لحظه‌ها

چندتا فیلم دارم که یواشکی از مامان و وانیا گرفته‌ام. هروقت می‌نشینیم می‌بینیمشان دلمان پر از شادی و آرامش می‌شود. ساده و راحت. کار شیرینی ست این یواشکی فیلم گرفتن و بعدا دیدن کنار هم. اصلا به نظرم نوروز یک بخشش زمان نگاه کردن به خاطرات است. آلبوم‌ها، عکس و فیلم‌هایی که توی هارد خاک می‌خورد و دفترچه‌های خاطرات. قرار بود فیلم‌های دوربین فیلم‌برداری قدیمی را ببرم بدهم تبدیل کنند و بریزند روی فلش. همان فیلم‌هایی که من پنج‌ساله‌ام و با کاپشن قرمز عقب عقب می‌روم و می‌خورم به گل‌های مطب بابا که قرار است افتتاح شود. فکرش را بکن! چقدر شیرین. همه ۱۵سال جوان‌تر اند. خب تو آمدی، فکرم مشغول شد و از یادم رفت:)