اگر درنگ کنی ور شتاب هردو یکی ست

نمیدانم چرا هرچه اینستاگرام و کانالت را میبینم و میخوانم بی تاب تر میشوم...
وضع بدی ست بی تابی.

ما درون را بنگریم و حال را

در زندگی بی حال و روزمره دختری که یک قدم با ناامیدی فاصله دارد، با شنیدن " آغاز سال یک هزار و سیصد و نود و شش ... " از تلوزیون،
عید نمی شود.

وزش چشم تو پاییزم کرد

"گلدان" چاوشی را گوش می دهم و دلم می رود...

من خسته ام این خستگی با مرگ درمان می شود

پریشانم
بی برنامه، آشفته، باری به هر جهت
ناکوکم، ناجورم و نمی دانم چرا!
انگار هیچ چیز سر جایش نیست...

+ عنوان خودم.

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

موهایم را با سشوار خشک کنی و شانه بکشی...


خیال رهای من.

به پیام آور یارم گنجشک، چه خبرها ز نگارم گنجشک؟

آخرین غزل کج و کوله ام با سانسور یک بیت به شعر دو فرستاده شد.
خودم هم نمی دانم چه کردم..

عجب عجب که برون آمدی به پرسش من

اگه قراره به هم برسیم و زمان بگذره، یه آخر شب از سر کار بیای خونه و قرمزی چشمام و لرزش صدامو نفهمی،
بیا هیچوقت به هم نرسیم. باشه؟

یه بغض بدی تو گلومه..

جارو کن خانه را آنگه مهمان طلب

نمی دانم چرا مدام حس میکنم یونس غزالی یک بلاگر است با وبلاگی ناشناخته..

+ عنوان بی ربط بود بخاطر وسواسم در شعر بودن همه عنوانهای این وب و حتی مطلب هم به این وب بی ربط بود :‏|‏

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

کنار هم روی کاناپه بنشینیم و در حالی که چای می نوشیم درباره فروشنده و اسکارش حرف بزنیم. آرام و سر حوصله. با هر چند جمله یک قولوپ چای. برایت بگویم که چقدر ناراحتم از این اتفاق. درباره فیلمنامه صحبت کنیم و به جان سیاه نمایی هایی که تمام جهان به اعتبار اسکار می بینند غر بزنیم و حرف بزنیم و حرف بزنیم و حرف بزنیم تا برسیم به آرزوی همیشگی سریال "شاهنامه" من.

خیالات ممنوعه...

+ عنوان علیرضا بدیع

چو تخته پاره بر موج، رها رها رها من

این روزها با کسی سر و کله میزنم که نه تنها دین و عقاید اینچنینم را قبول ندارد بلکه از ایران متنفر است و کاملا ناامید از زندگی. و من فکر می کردم موظفم بخاطر انسانیت به او کمک کنم اما چه اشتباهی میکردم. من خود به کمک محتاجم. خودم خوب کامل نیستم و هنوز از خودم ناراضی ام آنوقت می خواهم به کسی اینچنین کمک کنم آن هم توی این موقعیت آشفته ای که دارم...
حماقت کردم. نباید به زور به انسانها کمک کرد. البته زوری در کار نیست اما فکر میکنم چیزی عوض نمی شود و من فقط خودم را آزار می دهم.اولین بار حس کردم فرشته خدا شده ام برای نجات یکی از انسانها و چه حس مسخره ایست...
حالا گیر کرده ام که چه کنم. گمانم نبود تو پروای ورود به زندگی ادم ها را به من داد وگرنه من این اواخر ادم نفوذ به هر کسی نبودم. تقریبا به هیچ کس نفوذ نمی کردم. البته من بارها خطا کرده ام اما این روزها تحمل خطاهایم برایم طاقت فرسا شده. نمی دانم چه کنم اما دیگر نمی خواهم در نقش فرشته دست و پا بزنم. نمیخواهم سخت بگیرم. البته قطعا از خوب بودن دست نمی کشم اما چیزی که از من بر نمی آید را نباید به زور انجام دهم. اشتباه کردم و میخواهم بیشتر به کارهایم فکر کنم. مخصوصا به کارهایی که به دیگران هم مربوط می شود و فقط بخاطرشان پای خودم گیر نیست. که تقریبا می شود همه کارهایم!

گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را

" وضعیت سفید "

یک دل سیر گریه کردم. برای دل تنگ خودم و پریشانی هایم. انگار زمین و زمان می خواست قسمت آخر وضعیت سفید را تنها ببینم که بتوانم از ته دل داد بزنم خداااا..
امیر چقدر خوب بود و چقدر می شد محوش شوی. چقدر از خودم دلخور شدم که زندگی نمی کنم! یک جایی بالاخره آدم باید با همه چیز کنار بیاید. یکجایی باید خودش را پیدا کند.
حتی از خودم دلخور شدم که زمانه کاری کرد من تصمیم بگیرم عاشقت نشوم تا بعد. زمانه با من چه ها که نکرد و من احمق هم بارها به سازش رقصیدن. خسته شده ام از این ساز و آوازها. به تنگ آمده ام. کی قرار است آنی بشوم که در نهایت مثل امیر همه حوادث را رد کنم و روی موشک بایستم و عکس بگیرم؟ افق هایم محو اند. چشم اندازی ندارم. و خودم باید بایستم تا بشود دور دست ها را دید.
" قوی باش مرد قوی باش ".

سکوتم گرچه سر تا پا، شبی فریاد خواهم شد

عکس جدیدت را با آن لبخند ملیح روی پروفایل تلگرام مادرت دیدم و دلم گرفت...

یادم باشد مادر که شدم عکس پسرم را نگذارم روی پروفایلم.

+ عنوان فاضل نظری.

شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

این روزها حتی شعر دو را هم چک میکنم!
میخواستم شعری که برایت گفته بودم بفرستم،
نخواستم با پا پیش بکشم..

در جست و جوی راه فراری هنوز هم

گاهی از تو عصبانی می شوم
انگار که رفته ای و خوش می گذرانی بیخیال
و من اینجا به تو فکر می کنم.

این منصفانه نیست.

در دلم بود تو را دور کنم از سر خود..

این چه مرضی ست که از جست و جوی تو دست نمی کشم؟ مدام توی گوگل دنبالت می کنم. دلم آن نوشته هارا می خواهد که تویشان غرق شوم و فقط بیایم تو را بخوانم و بروم. من نباشم و اینترنت و الافی های مسخره بی خاصیت. من باشم و تو.

کی قرار است بفهمی حال
دختری را که برای تو دلش تنگ شده

بیا...

من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

امروز با دختر خاله درباره ازدواج حرف می زدیم، بخاطر خاستگارش.
هر چیزی که می گفتم تو می آمدی در نظرم.
دارم می ترسم. می ترسم از فکرهایم درباره تو...

هرگه که یاد روی تو کردم جوان شدم

می خواهم از این به بعد شبها ساعت نه "وضعیت سفید " را به یاد تو ببینم،
به یاد دیالوگ های شیرین و امیر که در وبلاگت می نوشتی.

نفرین به سفر که هرچه کرد او کرد

شاید خانه مان آمد توی کوچه قبلی شما، چند خانه آن ورتر از خانه قبلی تان.
اما چه دیر...

خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق

دیشب " یه حبه قند " می دیدم
وقتی قاسم رادیو را درست می کرد
به یاد تو
عجیب
زدم زیر گریه.