مرا کنار این خیال وحشی ام رها نکن، که جز تو هرچه بگذرد ز دشت ذهن من درد

و خیال رهای من تا اونجا پیش میره که عرق پیشونیتو پاک میکنم و برات میخونم:
عرقت بر ورق روی نگارین به چه ماند
همچو بر صفحه ی گل قطره ی باران بهاری

+ عنوان خودم.