من و تو، یک چتر، باران، جاده های بی عبور

شاید یک روز من و تو با هم فاصله دیروز را از بین بردیم و زیر یک چتر قدم زدیم.

+ عنوان خودم.

هرچه کردم که تو از یاد برم بی ثمر است

فکر نمیکردم باشی. فکر نمیکردم بیای. فکر نمیکردم ببینمت. هنوزم فکر میکنم همش خیال بوده. نمیدونم...

+ عنوان خودم.

ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن

بهار به شرطی فصل خوبی ست که من بگویم فضای مجازی برود به درک و گوشی ام را پرت کنم توی دومین کشوی میز توالت از بالا. آن وقت صبح زود با صدای اذان بیدار شوم و قبل از وضو کتری را بگذارم روی گاز تا آب جوش بیاید.
بهار به شرطی فصل خوبی ست که درست وسط مطالعه ی بافت قلب شعری در من پدید آید و آن را کنار نکته های ظریف کنکوری بنویسم.
به شرطی که " شعله " را بردارم ببرم هواخوری کنار بوته گلهای صدبرگ صورتی حیاط و روی پارچه ای بنشینم و تست فیزیک بزنم. آن هم با پیراهن نخی گلدارم و یک شال زرد .
به شرطی که بتوانم با خط خوش بنویسم " جانا به من خسته ی دلتنگ نظر کن " آن هم با قلم درشت و مرکب قرمز و بدون تیغ کاری.
بهار به شرطی آن فصل دلنشین است که تو جایت را بدهی به زیبایی های دیگر زندگی. جایت توی دلم. جایت توی خیالم. وقتی چنارها سبز شوند و گنجشکها جیک جیک مستانه سر دهند و من لای کتاب و دفترم یک آن هوشیار شوم، آهی بکشم و بگویم یادت بخیر.


+ آهنگ ای بهار دلنشین از علی زندوکیلی.

دیری ست که دلدار پیامی نفرستاد

هروقت میخوام آدرس وبلاگهای قبلیتو تایپ کنم تو مرورگر یه لحظه بی حرکت مکث می کنم و به خودم میگم ولش کن بابا خسته نشدی؟ اون دیگه نمیاد وبلاگ بنویسه دلیلی نداره...
بعد یهو یه چیزی ته ته دلم میگه اگه بنویسه چی؟ اگه امروز وبشو باز راه انداخته باشه چی؟ بعد ادامه میدم به نوشت.
شده کار هر روزم... اه:(

مرا کنار این خیال وحشی ام رها نکن، که جز تو هرچه بگذرد ز دشت ذهن من درد

و خیال رهای من تا اونجا پیش میره که عرق پیشونیتو پاک میکنم و برات میخونم:
عرقت بر ورق روی نگارین به چه ماند
همچو بر صفحه ی گل قطره ی باران بهاری

+ عنوان خودم.

هرکجا هست خدایا به سلامت دارش

وبلاگ با آدرس ... یافت نشد.


دختر جان انقدر نگرد،
نیست، او نیست..

حتی کتاب تست کنکورت، عاشق که باشی بیت های محشری دارد

خیالم که می آید سمت تو و هرچه می کنم نمی رود، از ترس هدر رفتن وقتم،
دینی سوم را بر میدارم و سه درس آخرش را می خوانم.
هم فال است و هم تماشا...

+ عنوان را پیشتر تو نوشتی و گفتی از یکی از دوستانت است!

حال من خوب است اما یک نفر اینجا کم است، خوب نه، حال عجیبی است حسی مبهم است

دارم درس میخونم. با حال خوب و آروم.
امیدوارم خدا روزامو تافت بزنه همینجوری بمونن!
خدایا شکرت :)

+ عنوان خودم.

بهار و سرو و گل و سوسن ای بهار بتان، چو در کنار منی جمله در کنار من است

شعر دو را هک کردند!
امیدوارم برنگردد. کار بچگانه ای بود دوباره در شعر دو نوشتن. ای کاش آن سایت با همه شعرهای منتشر شده ام محو شوند از اینترنت. تسکین خوبی ست.

+ عنوان بیتی از آزمون های کانون....

خیالت دست از روی سر ما بر نمیدارد

همه تخیلات این روزهای من
به با تو بودن های خیالی در آینده می رسد.
از پیاز گل نرگس زیست شناسه، به پرورش گل نرگس توی خانه آپارتمانی و نقلی کوچکمان می رسم.
از حوله آشپزخانه جدیدی که مامان خریده به حوله آشپزخانه مان می رسم که خودم دوخته ام و میبینم دستت را با آن خشک میکنی.
رسما گرفتار تو ام. رها کن مرا:(

+ عنوان خودم.

سوی قشلاق نامدی وای وای، منه کشتی به حرمان

تو چرا در من تمام نمی شوی
ای داد...

+ عنوان آهنگ لیلی جان گروه پالت

هیچ راهی نیست کانرا نیست پایان غم مخور

دیدن پروفایل تلگرامت به واقع باید نهایت جوش و خروش مرا بر انگیزد. اما من آرام می نشینم و کلیپی که مادرت برای مادرم از تو فوروارد کرده را میزنم که دانلود شود و از دیدن عکس تلگرامت سر باز می زنم.
دلم می خواهد مثل امیر یک توی خیالی برای خودم بسازم و وقتی رو به روی میز تحریرم نشسته ام تو را روی کاناپه یا تخت بنشانم که با همان صدای آرام با من حرف میزنی و لبخند گرمی که درست به سمت من است و چشمهایی برای خودم.

من حیران و پریشان که ندارد هدفی، یعنی از حال دل یار خودش بی خبر است

بودنت چاره خوبی بود برای منظم و سربه راه شدن من
وقتی راهیت کردم از پیشم بری
بی چاره شدم.

+ عنوان خودم.

پسرم با عجله دنبال عاشقی نرو

یه روز پسرمو میشونم جلوم و بهش میگم: " عزیزم هیچوقت قبل از اقدام برای رسیدن به دختری که عاشقشی نگو دوسش داری، چون ابراز محبت به یه دختر دلشو می بره و انقدر به عشقت بهش فکر میکنه که کم کم عاشقت میشه و تا وقتی به هم برسید تو تنهاییاش بی تاب میشه و بغض میکنه. روزا میگذره و حالش بدتر میشه. هرکاری کنه تو جلو چشمشی و تو و تو و تو..
نگو بهش عزیزم. تا نتونستی به بقیه بگی و اقدام کنی به رسیدن بهش نگو. اگه دوسش داری نگو... "

آشوبم..

اگر درنگ کنی ور شتاب هردو یکی ست

نمیدانم چرا هرچه اینستاگرام و کانالت را میبینم و میخوانم بی تاب تر میشوم...
وضع بدی ست بی تابی.

ما درون را بنگریم و حال را

در زندگی بی حال و روزمره دختری که یک قدم با ناامیدی فاصله دارد، با شنیدن " آغاز سال یک هزار و سیصد و نود و شش ... " از تلوزیون،
عید نمی شود.

وزش چشم تو پاییزم کرد

"گلدان" چاوشی را گوش می دهم و دلم می رود...

من خسته ام این خستگی با مرگ درمان می شود

پریشانم
بی برنامه، آشفته، باری به هر جهت
ناکوکم، ناجورم و نمی دانم چرا!
انگار هیچ چیز سر جایش نیست...

+ عنوان خودم.

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است

موهایم را با سشوار خشک کنی و شانه بکشی...


خیال رهای من.

به پیام آور یارم گنجشک، چه خبرها ز نگارم گنجشک؟

آخرین غزل کج و کوله ام با سانسور یک بیت به شعر دو فرستاده شد.
خودم هم نمی دانم چه کردم..

عجب عجب که برون آمدی به پرسش من

اگه قراره به هم برسیم و زمان بگذره، یه آخر شب از سر کار بیای خونه و قرمزی چشمام و لرزش صدامو نفهمی،
بیا هیچوقت به هم نرسیم. باشه؟

یه بغض بدی تو گلومه..

جارو کن خانه را آنگه مهمان طلب

نمی دانم چرا مدام حس میکنم یونس غزالی یک بلاگر است با وبلاگی ناشناخته..

+ عنوان بی ربط بود بخاطر وسواسم در شعر بودن همه عنوانهای این وب و حتی مطلب هم به این وب بی ربط بود :‏|‏

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

کنار هم روی کاناپه بنشینیم و در حالی که چای می نوشیم درباره فروشنده و اسکارش حرف بزنیم. آرام و سر حوصله. با هر چند جمله یک قولوپ چای. برایت بگویم که چقدر ناراحتم از این اتفاق. درباره فیلمنامه صحبت کنیم و به جان سیاه نمایی هایی که تمام جهان به اعتبار اسکار می بینند غر بزنیم و حرف بزنیم و حرف بزنیم و حرف بزنیم تا برسیم به آرزوی همیشگی سریال "شاهنامه" من.

خیالات ممنوعه...

+ عنوان علیرضا بدیع

چو تخته پاره بر موج، رها رها رها من

این روزها با کسی سر و کله میزنم که نه تنها دین و عقاید اینچنینم را قبول ندارد بلکه از ایران متنفر است و کاملا ناامید از زندگی. و من فکر می کردم موظفم بخاطر انسانیت به او کمک کنم اما چه اشتباهی میکردم. من خود به کمک محتاجم. خودم خوب کامل نیستم و هنوز از خودم ناراضی ام آنوقت می خواهم به کسی اینچنین کمک کنم آن هم توی این موقعیت آشفته ای که دارم...
حماقت کردم. نباید به زور به انسانها کمک کرد. البته زوری در کار نیست اما فکر میکنم چیزی عوض نمی شود و من فقط خودم را آزار می دهم.اولین بار حس کردم فرشته خدا شده ام برای نجات یکی از انسانها و چه حس مسخره ایست...
حالا گیر کرده ام که چه کنم. گمانم نبود تو پروای ورود به زندگی ادم ها را به من داد وگرنه من این اواخر ادم نفوذ به هر کسی نبودم. تقریبا به هیچ کس نفوذ نمی کردم. البته من بارها خطا کرده ام اما این روزها تحمل خطاهایم برایم طاقت فرسا شده. نمی دانم چه کنم اما دیگر نمی خواهم در نقش فرشته دست و پا بزنم. نمیخواهم سخت بگیرم. البته قطعا از خوب بودن دست نمی کشم اما چیزی که از من بر نمی آید را نباید به زور انجام دهم. اشتباه کردم و میخواهم بیشتر به کارهایم فکر کنم. مخصوصا به کارهایی که به دیگران هم مربوط می شود و فقط بخاطرشان پای خودم گیر نیست. که تقریبا می شود همه کارهایم!

گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را

" وضعیت سفید "

یک دل سیر گریه کردم. برای دل تنگ خودم و پریشانی هایم. انگار زمین و زمان می خواست قسمت آخر وضعیت سفید را تنها ببینم که بتوانم از ته دل داد بزنم خداااا..
امیر چقدر خوب بود و چقدر می شد محوش شوی. چقدر از خودم دلخور شدم که زندگی نمی کنم! یک جایی بالاخره آدم باید با همه چیز کنار بیاید. یکجایی باید خودش را پیدا کند.
حتی از خودم دلخور شدم که زمانه کاری کرد من تصمیم بگیرم عاشقت نشوم تا بعد. زمانه با من چه ها که نکرد و من احمق هم بارها به سازش رقصیدن. خسته شده ام از این ساز و آوازها. به تنگ آمده ام. کی قرار است آنی بشوم که در نهایت مثل امیر همه حوادث را رد کنم و روی موشک بایستم و عکس بگیرم؟ افق هایم محو اند. چشم اندازی ندارم. و خودم باید بایستم تا بشود دور دست ها را دید.
" قوی باش مرد قوی باش ".

سکوتم گرچه سر تا پا، شبی فریاد خواهم شد

عکس جدیدت را با آن لبخند ملیح روی پروفایل تلگرام مادرت دیدم و دلم گرفت...

یادم باشد مادر که شدم عکس پسرم را نگذارم روی پروفایلم.

+ عنوان فاضل نظری.